Dzieci bywają okrutne. Potrafią się ranić słowami, jak nikt i tylko człowiek, który tego doświadczył może powiedzieć, jak głębokie są to rany i na jak długo blizny znaczą nasze życie. Czasem myślę, że dzieci i młodzież bywają gorsze od dorosłych, w których czasem rozsądek powstrzymuje słowa. Niektórzy potrafią poradzić sobie z nimi okrutnymi słowami dość sprawnie, w ogóle nie zwracają na nie uwagi. Innych nie przytłaczają i choć trochę psuja humor to mogą też motywować do działania, sprawić, że zmienimy życie. Jeszcze innym lekko zabliźnione rany zostają na długo. Otwierają się przy lekkim draśnięciu i nie pozwalają funkcjonować.
Święty Mikołaj w tym roku przyniósł mojej córce książkę „Pasztety do boju" Clementine Beauvais. W lekki sposób przedstawiony w niej zostały problemy współczesnych nastolatków. Bohaterkami książki są trzy nastolatki będące laureatkami internetowego konkursu na „Pasztety". Każda z nich w inny sposób radzi sobie z napiętnowaniem. Początkowo wynik konkursu traktują jak katastrofę. Na szczęście tylko początkowo, bo połączone siły Pasztetów sprawiają, że dziewczyny przekuwają swoje wady w sukces. Postanawiają wbrew wszystkiemu wyruszyć w rowerową podróż do Paryża. Wspólnie pokonują przeszkody, planują, przygotowują i przeprowadzają swój plan, ale przede wszystkim przyjaźnią się i wspierają.
Słowa na okładce zachęcają do przeczytania książki mówiąc, że to przezabawna powieść o dojrzewaniu i akceptacji siebie. O ile zgadzam się z tym o czym jest ta powieść, o tyle co do jej zabawności mam pewne wątpliwości. Być może inaczej odbieram książkę w końcu to powieść dla młodzieży, ale dla mnie to trochę śmiech przez łzy.
