Szósta rano, dzwoni budzik. Masz ochotę rzucić nim o ścianę. Wczoraj do drugiej czytałaś książkę. Z perspektywy czterech godzin snu wymyślasz sobie od kretynek. W nocy było „jeszcze tylko do końca rozdziału” i tak jedenaście razy. Niezależnie od ciepłych ramion kołdry i kusicielki poduszki wstać trzeba. Nagle olśnienie! Kawa! Oby tylko udało się dotrzeć do ekspresu nie potykając się o własne nogi. Pierwszy łyk aromatycznego płynu i wracasz do życia.

W ostatni weekend obejrzałam kolejny film, opierający swoja fabułę na muzyce. „Piosenka” (2014) Richarda Ramseya to powieść o początkującym utalentowanym piosenkarzu i gitarzyście, który walczy o uwolnienie się od legendy swojego ojca - również muzyka.

Czasami boję się czytając szczególnie wyrafinowane kryminały. I nie, nie tego, że mi coś z książki wyskoczy. To było możliwe tylko w kreskówce o Bolku i Lolku, kiedy z książki z bajkami wylazł pirat i machał szabelką. Boję się po pierwsze autora kryminału, bo jaką trzeba mieć wyobraźnię, żeby stworzyć coś tak przerażającego i boję się, że jakiś niezupełnie zrównoważony człowiek zapragnie przenieść do realnego życia to, co autor umieścił w książce.

Czy zdarza Wam się czasem taka sytuacja w której muzyka w radio idealnie dopasowuje się do sytuacji, tekst utworu stanowi tło rozmowy? Mnie czasem tak, chociaż muzyka nie zawsze towarzyszy mi w ciągu dnia. Są również takie utwory, że chce mi się chcieć, muzyka dodaje energii, inspiruje, poprawia nastrój. Nie bez przyczyny sportowcy słuchają muzyki podczas treningów.

Jakie jest najbardziej kryminogenne miasto w Polsce? Według ostatnich serialowo-książkowych doniesień to Sandomierz. Ta niedoceniona perła architektury, położona malowniczo na siedmiu wzgórzach, stąd zwana „małym Rzymem”, może poszczycić się również niemal 100% skutecznością w łapaniu przestępców. Ciekawe, czy jest tak w rzeczywistości, kiedy służb mundurowych nie wspiera detektyw w sutannie oraz białowłosy geniusz kryminalistyki.