Do Radziejowic trafiłam z moim mężem, który w czerwcu brał udział w Biegu Chełmońskiego. Ponieważ bieg na dystansie 10 kilometrów miał chwilę trwać a ja byłam z dziećmi musieliśmy czas oczekiwania na tatę jakoś wykorzystać. Okazało się, że malownicze okolice zespołu pałacowo-parkowego w Radziejowicach świetnie się do tego nadają. Odnaleźliśmy tam klasycystyczny pałac, neogotycki Zameczek, Dwór Modrzewiowy, Domek Szwajcarski, dawną kuźnię dworską oraz kilkudziesięciohektarowy park ze stawami.

Radziejowice wzięły swoją nazwę od nazwiska pierwszych właścicieli rodziny Radziejowskich, którzy osiedlili się tu w XV wieku budując najstarszą siedzibę rodową. Ziemie wraz zabudowaniami z biegiem czasu przechodziły z rąk do rąk. Mieszkali tu Prażmowscy, Ossolińscy, Krasińscy. W XVII wieku w pałacu gościli m.in. przedstawiciele magnaterii i duchowieństwa oraz królowie: Zygmunt III Waza, Władysław IV i Jan III Sobieski. Ambicją Krasińskich, a szczególnie ostatniego z rodu Michała – prymasa było stworzenie w Radziejowicach intelektualnego i kulturalnego salonu Warszawy. Stałymi bywalcami byli m.in.: Narcyza Żmichowska, Wojciech i Juliusz Kossakowie, Jarosław Iwaszkiewicz, Henryk Sienkiewicz, Józef Chełmoński. W 1928 roku w radziejowickim majątku kręcono pierwszą filmową adaptację „Pana Tadeusza".

Atrakcją muzealną pałacu jest największa w Polsce wystawa dzieł Józefa Chełmońskiego oraz zbiór pamiątek po wielkim malarzu. Choć malarz nie mieszkał w Radziejowicach a w pobliskiej Kulkówce, bywał tu częstym gościem.

Obecny wygląd pałacu nie przypomina dawnej barokowej rezydencji rodziny Radziejowskich. Przebudowany na przełomie XVIII i XIX wieku zyskał klasycystyczny charakter. Znajdują się tutaj sale muzealne, galeria i apartamenty gościnne. Najstarszą część kompleksu stanowi zameczek podniesiony z ruiny w XIX wieku mieszczący kuchnię i dwa apartamenty historyczne.

Drewniany Dworek jakby żywcem przeniesiony z czasów Polski szlacheckiej powstał na przełomie XVIII i XIX wieku. Obecnie mieści 12 pokoi hotelowych i nieduży salonik z fortepianem, służący kameralnym spotkaniom.

Spacer po parku jest niezwykłym odpoczynkiem dla zmęczonych zgiełkiem miasta turystów. Twórcy sprytnie wykorzystali naturalne elementy krajobrazu aby stworzyć miejsce łączące w sobie elegancję parku francuskiego z malowniczym i kolorowym pozornym bałaganem parku angielskiego.

Radziejowice mają szczęście do wybitnych postaci, intelektualistów, znawców sztuki i kultury, którzy wykorzystując historyczne wnętrza, malownicze położenie odpoczywają lub w otoczeniu przyrody mogą skoncentrować się na pracy. Od 1965 roku Pałac w Radziejowicach funkcjonuje jako Dom Pracy Twórczej. Pracował tu i odpoczywał Jerzy Waldorff. Ten ekscentryczny człowiek był komentatorem muzycznym Polskiego Radia i felietonistą tygodników „Świat" i „Polityka", autorem wielu książek. Dzięki niemu powstało Muzeum Karola Szymanowskiego w Zakopanem i Muzeum Teatralnego w Warszawie. Warszawiacy kojarzą go przede wszystkim z założonego w 1974 roku Społecznego Komitet Opieki na rzecz Ochrony Starych Powązek. Z jego inicjatywy corocznie 1-ego listopada odbywa się kwesta na ten cel prowadzona przez znane osobistości kultury i mediów. W pierwszym tygodniu lipca w Radziejowicach organizowany jest Letni Festiwal, którego mecenasem był właśnie Jerzy Waldorff. Ideą tych kulturalnych spotkań jest promocja młodych artystów, którzy na początku swojej drogi artystycznej, pozwalają poznać się szerszej widowni.

Deszcz padający z przerwami od rana litościwie przestał padać w momencie rozpoczęcia biegu, więc wędrowałam z dziećmi spokojnie po parku czekając na finał biegu. Spacerując odnaleźliśmy galerię rzeźb a także drewnianą arkę Noego, która szczególnie przypadła nam do gustu. Jej autorem jest Józef Wilkoń współczesny człowiek renesansu: malarz, scenograf, rzeźbiarz, ilustrator książek.

Do Radziejowic postaramy się jeszcze wrócić. Tym razem, żeby dokładniej zwiedzić zespół pałacowy, może zorganizować piknik w specjalnie do tego celu wydzielonej części parku a może wziąć udział w rodzinnej części Biegu Chełmońskiego.